Örvitinn

jaršaför

Einar Įsmundsson fręndi minn veršur jaršsettur ķ dag en hann lést ķ sķšustu viku.

Pabbi skrifaši fķna minningargrein ķ moggann ķ dag. Ég kann betur viš minningargrein ķ žessum stķl, žar sem eitthvaš er rifjaš upp ķ staš žess aš lįtinn mašur sé įvarpašur. Žaš fęrir mann nęr hinum lįtna aš upplifa eitthvaš sem hann hefur upplifaš, jafnvel žó žaš séu bara brot śr ęsku.

Ég kvķši fyrir jaršaförinni, hef aldrei kunnaš į jaršafarir. Tįrast (gręt) yfirleitt ķ žeim, sérstaklega ef Ave Maria er spilaš. Erfišast finnst mér samt ķ erfidrykkjunni, žegar ęttingjar og vinir safnast saman. Ég į ofsalega erfitt meš aš vera mannblendinn į slķkum stundum. Haga mér eins og (edrś) unglingur į skólaballi sem žorir ekki aš bjóša stelpunum upp. Bķš meš žaš eins lengi og ég get aš tala viš nįnustu ašstandendur.

dagbók