Fyrir nokkrum vikum horfði ég á heimildarmyndina Bowling for Columbine eftir Michael Moore, þann sama og skrifaði bókina Stupid White Men. Mér þótti myndin helvíti góð og pældi mikið eftir að hafa horft á hana. Bókina hef ég ekki ennþá lesið.

En ég gerði ráð fyrir að þetta væri heimildarmynd.

Nú er ég eiginlega þeirrar skoðunar að það sé varla réttlætanlegt að kalla þessa mynd heimildarmynd. Það hljóta að gilda einhverjar reglur (venjur) um meðferð heimilda til þess að svo sé. Í myndinni fer Moore vægast sagt frjálslega með heimildir. Klippir sundur ræður og skeytir þeim saman í annarri röð, til þess eins að láta líta út fyrir að menn hafi sagt eitthvað allt annað en þeir sögðu. Hreinar og klárar staðreyndavillur koma fram og meira segja nafn myndarinnar er dregið af atburðum sem ekki áttu sér stað. Í myndinni segir Moore að piltarnir sem frömdu fjöldamorðin í Columbine hafi byrjað daginn á að fara í keilu. Það gerðu þeir ekki. Ekki stórt atriði... en af hverju að setja það fram ef það er ekki satt?

Það verður áhugavert að sjá hvort Bowling For Columbine fær óskarinn sem besta heimildarmyndin.

Heimildir:
Truth about Bowling for Columbine

The point is not that Bowling is unfair, or lacking in objectivity. One might hope that a documentary would be fair and objective, but nothing rules out a rousing polemic now and then.

The point is far more fundamental: Bowling for Columbine is dishonest. It is fraudulent. It fixes upon a theme, and advances it, whenever necessary, by deception. It even uses the audio/video editor to assemble a Heston speech that Heston did not give, and to turn sympathetic phrases into arrogant ones. You can't even trust the narrator to read you a plaque or show you a speech, for Pete's sake.

In "Bowling for Columbine," Michael Moore once again puts distortions and contradictions before the truth

Here, as ever, Michael Moore just doesn't seem to know what he thinks. When pressed, in fact, he isn't even sure he actually has a point. Appearing on CNN's Moneyline last spring, host Lou Dobbs asked him about the inaccuracies in Stupid White Men. "How can there be inaccuracy in comedy?" Moore responded.

Satire is not an excuse for dissembling. Great satirists like Jonathan Swift and Mark Twain used hyperbole as a form of social criticism. Michael Moore, however, uses lies, distortions, and nonsensical arguments to mask cheap attacks and promote his own political agenda. Take him seriously at your own risk.

One Moore stupid white man

For the bestselling nonfiction book in the country, "Stupid White Men" has received remarkably little scrutiny and few serious reviews. Moore is much beloved in Britain, and a review on a BBC show called his book "fantastic" with "loads of research." Unfortunately, he doesn't seem to have read much of it -- though the thousands of people who have bought his book surely don't know that.