Kláraði að lesa The Bug eftir Ellen Ullman í gærkvöldi, hafði ætlað að bíða með lestur bókarinnar fram að sumarbústaðarferð en stalst til að kíkja í bókina og gat ekki hætt.

Sagan gerist á árunum 1983-1985 og fjallar um starfsmenn hugbúnaðarfyrirtækis sem vinnur að því að smíða gagnagrunnskerfi og gluggaviðmót en á þessum tíma voru fyrstu gluggaviðmótin að verða til. Fjallað er um einkalíf helstu aðalpersóna, forritarans Ethan og prófarans Robertu en hún er sögumaður bókarinnar. Hugbúnaðarvilla kemur upp í þeim hluta kerfisins sem Ethan sér um en hvorki gengur né rekur að finna orsök villunnar sem lætur á sér kræla á verstu mögulegu tímum. Á sama tíma er einkalíf hans í rúst og ekki hjápar það til. Mikil pressa er á fólki, lokaskil færast nær og fjárfestar verða sífellt stressaðari.

Þetta hljómar vafalítið ekki spennandi en stór hluti bókarinnar hélt mér hugföngnum. Þegar fjallað er um hugarheim forritara í dauðaleit að villu finn ég til mikillar samkennar með Ethan, sálarkreppurnar sem hann lendir í eru afskaplega kunnuglegar. Einnig gaman að þeirri pólitík sem viðgengst í hugbúnaðarfyrirtækjum. Lýsingar á starfsumhverfi og aðferðum forritara eru að mörgu leiti mjög góðar, fjallað er um hluti eins og kóðarýni, aflúsun (debugging) og Source Control. Vissulega væri hægt að finna eitthvað að lýsingum hér og þar en þá væri maður kominn út í hártoganir.

Oft fannst mér tæknilegt umhverfi bókarinnar vafasamt miðað við hvenær hún gerist en ég verð að játa að ég hef ekki nægilega þekkingu á stöðu tæknigeirans á þessum tíma. Ég geri ráð fyrir að höfundur bókarinnar hafi góða þekkingu á þessu enda starfaði hún í hugbúnaðargeiranum á þessum árum.

Ég fullyrti við Gyðu í gær að hún myndi ekkert hafa gaman að þessari bók en ég veit ekki alveg hvort það er satt. Þetta er ekki bara bók um forritara í villuleit heldur einnig manneskjur og brestina í lífi þeirra.

Að mínu mati, frábær skáldsaga.

Umfjöllun New York Times
Slashdot þráður um The Bug