Blóðrauður sær, deyjandi hrefnur og móðursjúkir umhverfissinnar fussandi yfir vísindum, "þetta eru engin vísindi", því ekki er hægt að vera á móti hrefnuveiðum. Hver er á móti hrefnuveiðum? Í staðin eru menn á móti ástæðunni fyrir hrefnuveiðum, á móti ákvörðuninni, bara á móti.

Meiri hagsmunum fórnað fyrir minni? Ég held ekki, það er búið að syngja þann kór í mörg ár, reynsla Norðmanna segir annað en það skiptir ekki máli. Maður lætur ekki undan hótunum hryðjuverkamanna, sérstaklega ekki umhverfishryðjuverkamanna.

Láglaunaiðnaðurinn sem öllu á að bjarga kvartar, hræddur um að missa spón úr sínum aski, við gætum misst skrilljón störf þegar fáráðlingarnir hætta við að heimsækja Ísland og fara til Noregs í staðin. Lausnin er augljós, seljum rándýrar hvala-lúxusveiðiferðir. Leifum moldríkum byssunötturum að skjóta hrefnur og látum þá borga stórfé fyrir. Hver slíkur túristi yrði ígildi 20 umhverfistúrista sem taka með sér nesti og eyða ekki íslenskum aur.

Ég hlakka til að sjá hvað rauðgrænir segja, koma þeir úr skápnum sem alvöru umhverfissinnar eins og kollegar þeirra í Evrópu, sem gera allt sem í þeirra valdi stendur til að koma í veg fyrir eðlilega nýtingu eða láta þeir skynsemina trufla sig.

Hvalasýningarmenn gráta, "hvernig er hægt að sýna hvali í blóðrauðum sjó?" Tja, hvernig væri að sýna hvali á einu svæði og veiða á öðru. Hafsvæðið í kringum Ísland er stórt.

Er nauðsynlegt að skjóta þá? Nei að sjálfsögðu ekki. Er einhver ástæða til að gera það ekki?

Hvalir voru víst einu sinni fleiri en við héldum. Áður en menn hófu að veiða fiskinn í sjónum var víst pláss fyrir fleiri hvali! Verðum við ekki að hætta að veiða fisk svo það verð nú forsenda fyrir náttúrulegum fjölda hvala á ný. Fremja svo fjöldasjálfsmorð svo restin af vistkerfinu komist í eðlilegt ástand.

Annars er mér drullusama, skrifa þetta í þeirri von að ég pirri einhverja :-)