Draumamaðurinn Þorkell er ekki beinlínis samkvæmur sjálfum sér að mínu mati þegar hann sakar trúlausa, án nokkurra raka, um fáfræði í trúmálum.

Ég var byrjaður að skrifa svör en Birgir hefur þegar svarað flestu í athugasemdum sínum.

Ég er að spá í að fylgja fordæmi Þorkels og tala hér eftir um skynsemisandstæðinga eða þekkingarandstæðinga í stað þess að nota orðið trúmenn. "Þorkell er fyrirmyndar skynsemisandstæðingur." Menn geta þrætt fyrir og sagt að hér sé hugtakið "andstæðingur" notað í tvennskonar merkingu, ég blæs á slíkar fullyrðingar.

Af hverju eiga trúmenn (og reyndar margir aðrir) svona bágt með að bekana trúleysi?

Ég er annars trúarandstæðingur og skammast mín ekkert fyrir það. Þar með er ekki sagt að allir trúleysingjar séu það, ég held að ég sé frekar öfgafullur trúleysingi, margir eru afskaplega hófsamir í þessum efnum og er nokk sama um trú og trúarbrögð, svo lengi sem þeir fá frið. En hvað það væri nú gott ef sumir trúmenn kæmu úr skápnum og játuðu að þeim er illa við skynsemi/efa, sérstaklega þegar henni er beint að draumum þeirra. Maður mógðar fólk ef maður bendir á hugsanlegar jarðbundnar skýringar í stað þess að um yfirskilvitlega atburði sé að ræða.