Góður pistill hjá Evu um (rang)hugmyndir kvenna varðandi rómantíska karlmenn.

Tilfinningaklám

En ef klám gefur ungum mönnum ranghugmyndir um kynlífið og um konur sem kynverur, er þá ekki líka hætta á því að rómantískar gamanmyndir gefi ungum konum ranghugmyndir um karlmenn og þeirra tilfinningalíf?

Í lokin spyr hún

Eða er tilfinningaklám bara saklaus skemmtun og á það sama þá við um kroppaklám?

Ég segi já, er þetta ekki allt gott í hófi?