Það er áhugavert hvernig fólk kemur fram við ókunnuga í daglega lífinu. Við sumar aðstæður eru flestir tillitssamir, aðrar næstum allir ruddar. Í bíó troðast flestir en í jarðaför standa allir og bíða þar til kemur að þeim að ganga út.

Það eru ekki bara aðstæður sem skipta máli, það skiptir líka máli hver á í hlut. Sumir fá almennt betra viðmót frá náunganum en aðrir. Flestir koma betur fram við gamalmenni en unglinga, svo dæmi sé tekið.

Einu hef ég tekið eftir. Þegar ég er með dætrum mínum fæ ég oftast miklu jákvæðara viðmót. Faðir og dætur, hann hefur ekkert illt í huga.

Gangbrautir eru gott dæmi. Ég þarf aldrei að bíða á gangbraut með stelpunum mínum. Alltaf stoppar fyrsti eða annar bíll og hleypir okkur yfir. Þegar ég er aftur á móti einn á rölti, t.d. heim úr vinnu, stoppar aldrei nokkur til að hleypa mér yfir. Hér er ég ekkert að ýkja til að bæta frásögnina. Aldrei. Alltaf stend ég við gangbrautina þar til nógu langt er í næsta bíl að ég þori að hlaupa yfir, hvernig sem viðrar, sama hve þung umferð er.

Ég var að velta þessu fyrir mér um daginn þegar ég gekk heim, búinn að bíða við gangbraut í góða stund í roki og skítakulda. Það er okkur eðlislægt að vernda börn, þess vegna stoppar fólk fyrir þeim, jafnvel þó börnin séu í fylgd fullorðinna. Einhvern vegin verða öll börn að okkar börnum. En ættum við ekki að beita smá hugarleikfimi á þetta, heilaþvotti. Eigum við ekki að reyna að sjá fólkið í kringum okkur sem börn. Ekki raunveruleg börn, heldur fólk sem á börn sem bíða eftir þeim. Fólk sem á foreldra, maka eða vini sem finnst vænt um þau. Myndi það breyta einhverju ef við reynum að setja fólk í stærra samhengi.

Ég held að með því að setja sig í þær stellingar, rembast við að sjá þetta fyrir sér, gæti maður hugsanlega bætt viðhorf sitt til annarra. Gert sjálfum sér auðveldara með að víkja fyrir þessum, stoppa fyrir öðrum og hleypa hinum framfyrir í röðinni.

Ég tölti úr vinnunni yfir í Nettó um daginn til að kaupa mér skyr, kom að kassa með eina hálfs líters flösku af Egils kristal og fjórar litlar dósir af skyr.is. Það var röð á öllum kössum og flestir með helling af vöru. Ég fór í röð á eftir eldri konu sem var að glugga í Vikuna meðan hún beið eftir að kæmi að sér. Hún leit á mig og sagði, "villtu ekki vera á undan", ég þakkaði og þáði boðið. Var snöggur að borga og seinkaði því för konunnar lítið sem ekkert. Var ósköp þakklátur því maður lendir næstum því aldrei í þessu. Konan var reyndar enn að glugga í Vikuna þegar ég fór, eflaust hefur hún verið að vinna sér inn tíma með því að hleypa mér framfyrir. Líklega lá henni ekkert á, oftast liggur okkur ekkert á.

Kannski er klukkan orðin margt.