Ein notalegasta tilfinning sem ég þekki er að vakna ógurlega snemma án þess að gera mér grein fyrir tímanum og geta sofnað aftur. Kolla kallaði í morgun og ég rölti til að sækja hana. "Eg get ekki sofið" sagði hún og ég var hræddur um að hún væri að fara á fætur óþarflega snemma, hélt að klukkan væri svona sjö, tók hana í fangið og fór með í mitt rúm. Sá þá að klukkan var 05:00, Kolla sofnaði og við steinsváfum til átta.

Skutlaði stelpunum í leikskólann, vorum mætt tuttugu mínútum fyrir níu - þær borðuðu morgunmat þar. Ég kíkti svo í ræktina og eyddi þrjátíu mínútum í Orbitrek tæki. Get ekki skokkað þessa dagana útaf löppinni sem er enn í annarlegu ástandi, ætti kannski að láta kíkja á þetta. Sporthúsið er í tómu rugli, hljóðið við upphitunartækin virkar illa, ekki nema 3-4 af 8-10 stöðvum sem hægt er að hlusta á - þurfti því að svitna með drasl í eyrunum, tek símann með næst og hlusta á útvarpið þannig. Þarf enn að eignast mp3 spilara - en hef víst tekið út græjuskammtinn minn og vel það undanfarið.

Borðaði ekki morgunmat, nennti því ekki - hreyfing dregur úr svengd! Langar ekki í steiktan fisk í hádeginu í mötuneytinu. Rölti út í Mjódd á eftir, kaupi mér eitthvað í Nettó og kem við í bókabúðinni og kíki á ljósmyndablöð. Kaupi mér kannski harðfisk ef einhver er að selja hann á göngugötunni.

Fyrir ári varð ég þrítugur.