Ég er með harðsperrur í fótunum eftir skokkið í gær og lyftingarnar í fyrradag. Það er fínt. Ætla í ræktina eftir vinnu, er bíllaus og rölti því í Laugar og tek strætó heim. Stend þá stóískur í strætóskýli og velti fyrir mér hvort einhver þeirra hundruða sem þjóta hjá þekki mig. Annars er fínt að taka strætó þó það sé rúmlega tíu mínútna bið milli vagna á Miklubraut.

Ricotta og spínatcanneloni með chilisósu og ostbráð í hádegismatinn, djöfull lýst mér vel á það. Á miðvikudögum eru grænmetisréttir og mér finnst þeir yfirleitt nokkuð góðir. Fiskurinn á það til að vera ofeldaður, kjötið er iðulega frekar feitt en grænmetisréttirnir eru oftast bragðmiklir og spennandi.

Mér hefur gengið ágætlega að fara á fætur þessa vikuna, tengist því líklega að vekjaraklukkan er korteri of fljót. Hið rétta í stöðunni væri að stilla vekjaraklukkuna en það hefur augljósa kosti að hafa hana of fljóta. Hvort á maður að velja, hafa það sem rétt er eða stóla á blekkingu? Flestir stóla á lygina, ég ætla að stilla klukkuna og reyna að taka mig taki.