Það var dálítið merkileg stund þegar ég horfði á eftir Kollu hlaupa frá bílnum að skólastofunni í morgun. Ég fór út og hjálpaði henni að setja töskuna á bakið, kyssti hana bless. Hún leit ekki til baka, enda ekki ástæða til, heldur hljóp og valhoppaði þessa fimmtíu metra. Hingað til hef ég gengið með henni í stofuna og kvatt hana þar. Eftir nokkur ár verður hún farin í skólann áður en ég vakna!

Í dag er diskó í vistuninni, Kolla er búin að vera ósköp spennt.

Á morgun förum við með henni í skólann milli tíu og tólf, þar koma foreldrar og börn saman og leika sér. Ég vona að þetta dragist ekki mikið því ég læt mig hverfa klukkan tólf. Ég vona líka að það verði ekki þetta sama leiðindaveður.

Ég sleppti inniboltanum í dag, treysti mér ekki strax eftir veikindi. Sit hér sveittur eftir eina paratabs. Ég er óskaplega sveittur þessa dagana.