Í tilefni þess að Þjóðkirkjuprestar deila um það á kirkjuþingi hvort samkynhneigðir megi giftast í alvöru (en ekki bara blessast) vil ég koma með eftirfarandi yfirlýsingu.

Það er árið 2007, ég endurtek tvöþúsund og sjö. Er þetta fólk snargeðbilað?

Æi, hvernig spyr ég.

Biskup hélt setningarræðu (sem heitir Synodusræða á kirkjumáli) og sagði meðal annars þetta um gagnrýni sem Þjóðkirkjan hefur fengið:

Það er mikil þörf starfseflingar presta og trúnaðarmanna safnaðanna, ekki síst í ljósi vaxandi andtrúaráróðurs og andróðurs gegn kirkjunni sem stofnun. Þjóðkirkjan hefur í vaxandi mæli orðið fyrir óvæginni gagnrýni af hálfu fjölmiðla og annarra. Sem dæmi má nefna að Vinaleiðin, sem er nýjung í samstarfi kirkju og skóla, hefur valdið mikilli umræðu og jafnvel titringi og ómaklega hefur verið vegið að henni. Hér í dag verður rætt um samskipti og samstarf kirkju og skóla og um kirkju og samfélag.

Þjóðkirkjan, starf hennar og staða, þolir rýni og skoðanaskipti. Við höfum góðan málstað að verja og mikilvægan boðskap að miðla. Gagnrýnin og andstaðan getur verið vísbending um að kirkjan sé að sækja fram, gera rétt, að gera vel, standa fyrir máli sínu og hafa áhrif [skáletrun Matti].

Takið eftir því að ekki dettur biskup í hug að gagnrýnin og andstaðan við Vinaleið og leikskólatrúboð (svo dæmi séu tekin), sé komin til vegna þess að eitthvað sé athugavert við það sem Þjóðkirkjan er að gera - er þetta ekki fullkomið dæmi um siðblindu ?

Ég lofa ykkur að "andtrúaráróðurin" og "andróðurinn" gegn kirkjunni á eftir að aukast. Verði þeim að góðu, það er það sem þau vilja. Ekki taka þau minnsta mark á málefnalegri gagnrýni.