Um þessar mundir má gera ráð fyrir að krónískir atvinnulygarar tali dálítið mikið um hátíðleika helgarinnar og þakki hinum heilögu hálfvitum^* (Gvuði og krosslaf) fyrir aukafrídaginn sem kemur ekki upp á fimmtudegi, húrra húrra.

Að sjálfsögðu er þessi hátíð, eins og allar hinar, stolin. Þetta var hátíð löngu áður en einhver tók upp á því að skálda þennan fáránlega gvuð sem kristnir tilbiðja.

Eins og páskarnir tengist hvítasunnan fornri ísraelskri og síðar gyðinglegri hátíð. Hátíðin var upphaflega uppskeruhátíð sen haldin var á fimmtugasta degi eftir páska, en var síðar haldin til minningar um sáttmála Drottins við Ísraelsþjóðina á fjallinu Sínaí þegar boðorðin 10 voru sett (2. Mósesbók, 19. kapítuli og áfram). Hátíðin vitnar því um samhengi í trúarbragðasögunni þrátt fyrir að inntak hennar hafi breyst mikið í tímans rás. #

Hvernig veit maður að prestur er að segja ósatt? Hann hreyfir varirnar. Æi, þessi var nú gamall og ódýr.

^* Kærið mig fyrir gvuðlast, plííís.