Bréf til Láru er merkilegt rit. Svo merkilegt að það er óskaplega hallærislegt, jafnvel smáborgaralegt, að taka það fram.

Ég veit ekki hvað veldur því að ég les bókina svo seint, samkvæmt Kiljunni er ég tveimur áratugum of seinn, hefði átt að lesa hana sem unglingur. Ég hef enga afsökun en það skiptir svosem ekki máli.

Bréfið minnir mig af og til á suma bloggara þó það sé reyndar yfirleitt betur skrifað. Einhverjir eru eflaust að stæla Þórberg, meðvitað eða ómeðvitað, sumir eru næstum því jafn góðir með sig. Eflaust væri Þórbergur bloggari í dag en örugglega ekki mogglingur :-)

Sumir kaflarnir eru leiðinlegir og ég verð að játa, vonandi í fullum trúnaði, að ég skimaði yfir einn eða tvo. Kirkjugagnrýnin er yndisleg, skrifin um kaþólskuna unaður, guðspekihjalið skemmtilegt og kommúnisminn hressandi. Þó verð ég að játa að byltingin heillar mig ekkert sérstaklega enda er ég ennþá alltof mikill kapítalisti (eða þykist vera það).

Ég get ekki sagt neitt gáfulegt um Bréf til Láru. Lífið er "sambland af heimsku og þjáningu" segir meistarinn. Ætli það sé ekki bara nokkuð til í því.