Ég gafst upp á að reyna að sofna og er kominn niður í stofu í smá stund.

Hef komist að því að verstu martraðir mínar eiga sér ekki stað þegar ég er sofnaður^* þó ég vakni stundum upp með andfælum heldur þegar ég er andvaka. Af einhverjum ástæðum leitar hugurinn gjarnan í hörmungar þegar ég ligg í bælinu og rembist við að sofna. Mér leiðist dálítið að hugsa um hörmungar.

^* Reyndar má vel vera að þetta sé rangt og ég muni þær martraðir einfaldlega ekki þegar ég vakna.