Mér þykir undarlegt hvað fyrirtæki virðast ósjálfbjarga í gjaldeyrismálum um þessar mundir. Að sjálfsögðu er hrikalegt þegar erlendir bankar sýsla ekki með krónuna og koma þannig í veg fyrir að hægt sé að flytja peninga til eða frá landinu. Ég hefði haldið að fyrirtækin ættu að geta unnið saman til að redda málunum.

Fréttir berast af því að útflutningsfyrirtæki fái ekki greitt jafnvel þó viðskiptavinir þeirra reyni að millifæra. Það sé ekki hægt að koma aurunum til landsins og því geta útflutningsfyrirtæki ekki greitt laun og reikninga hér á landi þó þau eigi fullt af peningum erlendis. Á sama tíma eru innflutningsfyrirtæki að berjast um að fá gjaldeyri til að greiða birgjum sínum erlendis, Seðlabankinn skammtar aurinn.

Af hverju tala þessir aðilar ekki saman? Innflutningsfyrirtækin fá gjaldeyri útflutningsfyrirtækjanna (sem birgjar þeirra vilja greiða þeim) og útflutningsfyrirtækin fá krónur frá innflutningsfyrirtækjum og geta þannig greitt sína reikninga. Vissulega dálítið gamaldags viðskipti en ég sé ekki af hverju þetta ætti ekki að virka. Lyfsalinn hefur samband við útgerðarfyrirtæki sem hefur samband við viðskiptavini sína erlendis og fær þá til að greiða inn á reikning birgja lyfsalans, lyfsalinn greiðir útgerðarfyrirtækinu miðað við meðal gengi gjaldmiðla hjá íslensku bönkunum.

Er ég að gleyma einhverju grundvallaratriði viðskipta sem kemur í veg fyrir svona reddingar eða eru fyrirtæki kannski að stunda þetta nú þegar?