Bölsvandinn er vandi þeirra sem trúa á alvitran, almáttugan og algóðan guð. Hvernig getur algóði guðinn þeirra vitað af hörmungum, haft mátt til að koma í veg fyrir þær en ekkert gert til að koma í veg fyrir þær?

Í greininni Illskuvandamálið og réttlátur Guð fjallar Þórarinn Sigurðsson um bölsvandann.

Vandamál illskunnar reynist kristninni mjög erfitt, ef ekki ómögulegt, að sætta við kenningar sínar. Ef Guð er til og er fullkomlega miskunnsamur, velviljaður og almáttugur, af hverju leyfir hann þá svo mikla illsku í sköpunarverki sínu? Ég hef mikið spáð í þessa mótsögn síðustu daga.

Athugasemdir sköpunarsinnans mofa eru forvitnilegar fyrir þá sem vilja fá innsýn í hugarheim kristinna. Honum finnst Gvuð hafa rétt á að drepa fólk fyrst hann bjó það til. Ég myndi helst ekki vilja sjá mofa yfirfæra það á samband foreldra og barna.

Grænusápukristnir reyna yfirleitt að leysa vandann með frjálsum vilja. Mér hefur aldrei þótt það ganga upp.