Ég hef hingað til verið frekar jákvæður í garð mótmæla og ekki tuðað út af þeim á þessu bloggi. Hef meira að segja dálítið skammast út í smáborgara sem fara á taugum.

Ég verð samt að tuða dálítið útaf mótmælunum sem ég varð vitni að á Austurvelli í dag. Tvær manneskjur með gong, ein með litla trommu og kerling að berja í staur eða dollu.

Gamall karl með gong barði laust og það heyrðist ekki hátt í honum en kerlingin með hitt gongið barði af miklum móð og flautaði í dómaraflautu þess á milli. Hávaðinn var þannig að varla var hægt að tala saman fyrir utan Kaffi París. Enda létti fólki þegar hún hætti en friðurinn entist aldrei lengi.

Ég rölti til að skoða hverju væri verið að mótmæla. Fann einhver veggspjöld en er eiginlega ekki alveg viss ennþá. Vissulega er verið að mótamæla Icesave, einnig Evrópusambandinu og einhverju öðru.

Það sem pirraði mig við þessi mótmæli var að ein manneskja var með öll þessi læti. Þetta minnti mig á það þegar Sturla mætti með flautuna af trukknum sínum. Búsáhaldabyltingin virkaði vegna þess að fólk tók þátt, fjöldinn mótmælti.

Mótmæli hafa að mínu mati merkingu ef einhverjir eru á bak við þau. Þau hafa merkingu ef það eru skýr skilaboð ef þau valda einhverjum sem máli skiptir einhverjum ama. Ég skil bara ekki tilganginn í því að vera með þessi læti við þetta tilefni á Austurvelli. Búið til dreifimiða og labbið með um miðbæinn, nóg var af fólki í miðbænum en enginn var nokkru nær um tilgang látanna. Safnið undirskriftum, skrifið blaðagreinar, standið á kassa og segið fólki hvað þið viljið. Ekki bara berja í gong og flauta eins og fábjánar.

Kannski er ég bara bölvaður smáborgari eftir allt.