Mér finnst alltaf dálítið magnað að fara á Gaypride gönguna. Mætingin á gönguna og gleðin sem blasir við sýnir að langflestir íslendingar eru búnir að steingleyma að það geti verið eitthvað tabú varðandi kynhneigð.

Ég þekki reyndar fólk sem fer ekki og finnst óviðeigandi að aðrir mæti á svæðið með börnin sín. Þetta fólk er að sjálfsögðu ákaflega kristið. Til að halda í kjánalega fordóma þarf eitthvað eins og trúarbrögð.

Við komum okkur fyrir frekar ofarlega á Laugavegi og mér fannst ekkert sérstaklega fjölmennt rétt fyrir göngu, gerði ráð fyrir að veðurspá hefði eitthvað með það að segja. Þegar við löbbuðum á eftir göngunni fór hópurinn að þéttast töluvert þannig að við ákváðum að rölta fram úr göngunni og færðum okkur á Grettisgötu. Þegar við komum niður á Lækjargötu var troðfullt á Arnarhóli og meirihluti göngunnar enn á leiðinni. Ég get ekki annað en brosað þegar ég ber þetta saman við bænagöngurnar.

Gangan var nokkuð góð. Páll Óskar tók ekki þátt í ár og skyldi eftir sig stórt gat, Haffi Haff gerði ekki neitt, virtist í annarlegu ástandi. Annars eru atriðin afar fjölbreytt, á sumum pallbílum var dúndrandi stemming meðan aðrir hópar voru kannski aðeins feimnari. Ég skil það fólk vel. Eldspúandi göngumenn voru skemmtileg tilbreyting og svo bara bara gaman að taka myndir af þeim. Jóhönnurnar voru afskaplega skemmtilegar.

Þegar lagið Ég er eins og ég er var spilað fór ég að um hugsa almannatengsl. Það er nefnilega alveg ljóst að samkynhneigðir eru gjörsamlega búnir að rústa umræðunni. Einar Karl Haraldsson ætti að fara að dunda sér við að mála með vatnslitum. Fyrir fimmtán árum gengu fáeinir samkynhneigðir niður í bæ með kröfuspjöld, nú er þetta þjóðhátíð. Ég fórnaði meira að segja Liverpool leik til að mæta á gönguna! Þessum árangri náðu samkynhneigðir ekki með því að halda kjafti og vera sæt heldur með því að láta í sér heyra, vert stolt og opinská.

Regnbogamessa!

Eitt pirrar mig dálítið. Mér leiðist þegar verið er að steggja fólk á gaypride. Þetta er óskaplega þreytt. Annað pirrar mig enn meira. Ég heyrði í hádegisfréttum Ríkisútvarps að Hinsegin dögum lýkur með regnbogamessu í Háteigskirkju. Talandi um að kyssa vöndinn og hvílíkt virðingarleysi við samkynhneigða sem ekki aðhyllast trúarbrögð. Svona hátíð á að sjálfsögðu að ljúka með veraldlegum atburði, ekki trúarsamkomu. Messan getur alveg farið fram en mér finnst óviðeigandi að hún sé hluti af skipulagðri dagskrá. Þetta er álíka illa grundað og þegar dagskrá á sumardaginn fyrsta hefst með guðsþjónustu. Setjum þetta í samhengi. Hefði einhverjum dott í hug að láta dagskrá hinsegin daga enda með dagskrá eingöngu fyrir leðurhomma?

Við hittum foreldra mína, systur, Ásmund, Hörpu og Jakobínu við Arnarhól. Kíktum á kaffihús við Austurvöll og fengum okkur öl á English pub, mojito á Thorvaldsen og enduðum á Písa með foreldrum mínum og Jakobínu. Settumst aðeins inn á Ölstofuna með Jakobínu og fórum heim á miðnætti.

Ég tók eitthvað af myndum. Ákvað að vinna myndirnar lítið, stillti myndavélina á vivid til að fá ýkta liti beint úr vél og tók bara jpeg í þetta skipti.