Festir þú ekki núverndi kirkjuskipan frekar í sessi með því að fella þessa stjórnarskrá – sem um leið tryggir gildi skrár þar sem kveðið er á um þjóðkirkju?

Þessi drög bera þess vitni að allir þurftu að slá af ítrustu kröfum. Þetta er ekki sérlega róttæk stjórnarskrá. Markmiðið varð ,eftir að það glitti í að allt gæti farið í fokk vegna róttæks skoðanaágreinings, að búa til „betri“ stjórnarskrá en við höfum nú þegar. Ekki „bestu“ skrá sem hægt er að hugsa sér. Sem ég held sé skynsamlegt, því besta skrá sem hægt er að hugsa sér í fjölbreyttu lýðræðisríki hlýtur alltaf annaðhvort að vera mjög stutt og almenn eða (eftir því sem hún verður flóknari) ósamræmanleg við vilja hluta þjóðarinnar. Mér t.d. finnst tjáningarfrelsiskaflinn og rétthugsandi. En ég mun styðja þessa skrá (ef ég rekst ekki á eitthvað hræðilegt í henni sem ég hef ekki tekið eftir enn) því hún er, þrátt fyrir allt betri, og um nokkur atriði miklu betri. Og þetta er mesta hreyfing sem komist hefur á grundvallarskipulag ríkisins áratugum saman. Og þegar hlutirnir eru á annað borð komnir á ferð – þá held ég hægt sé að breyta öðrum rykföllnum hlutum í kjölfarið. Nei – myndi held ég ekki leiða af sér naflaskoðun og annað áhlaup – heldur dofa og kyrrstöðu.

Í lýðræðisþjóðfélagi er það verkefnið að breyta hugarfarinu – og skoðunum almennings ÁÐUR en breytingarinnar sér stað hjá löggjöfanum eða í leikreglunum.

Það að vilja „banna“ víðtæk trúarbrögð til þess að breyta staðsetningu „meðaltalsins“ er næstum jafn sturlað og þvaðrið í Kryppumönnum. Svona meinar enginn í alvöru.

Það má vel vera að meirihluti sé enn fyrir þjóðkirkju. En öll rök benda til þess að það sá meirihluti sé álíka staðfastur og vatn sem hylur fjöru á háflóði. Það er að fjara undan kirkjunni. Fyrst og fremst vegna þess að fólk hefur fengið frelsi til að hugsa og ákveða sjálft hvort það sé kristið eða ekki. Það er ekki ákveðið af beturvitrum lengur.

Það er lítið skárra að verða sjálfur beturvitri og taka frelsið og valið aftur frá fólkinu – nú til að neyða það í hina áttina.

Tilneyddur trúleysingi er ekkert skárri en heilaþveginn trúmaður.

Það sem er vert að berjast fyrir er hugarfar fólksins. Ekki táknmyndir um stöðu þess á tilteknu augnabliki. Sú barátta er ekki töpuð. Það er að segja ef markmið manns í baráttunni er sæmilega upplýst og skynsamlegt.

Þar sem afgangurinn af þessari stjórnarskrá er ekki heldur upp á marga fiska og jafnvel síðri en sú gamla held ég að ég verði líka að segja nei. Sjá: http://truflun.net/daniel/?p=855

Í núverandi stjórnarskrá landsins stendur berum orðum að hin evangelísk lúterska kirkja sé þjóðkirkja á Íslandi. Í þessum drögum stendur hins vegar að "í lögum megi kveða á um kirkjuskipan ríkisins"

Verði þessi drög því að stjórnskipunarlögum þarf Alþingi að samþykkja lög um kirkjuskipan ef vilji þess er til þess að þjóðkirkjan haldi núverandi stöðu sinni.

Í 65. grein draganna stendur svo að 10% kjósanda geti krafist þjóðaratkvæðagreiðslu um lög sem Alþingi hefur samþykkt.

Væri þá Vantrú/Siðmennt ekki í lóga lagt að hefja allsherjarundirskriftasöfnun og knýja fram þjóðaratkvæðagreiðslu um málið? Sýna ekki skoðanakannanir að mikill meirihluti landsmanna vill aðskilnað?

Í 66. grein kemur svo fram að 10% kjósenda geti einnig lagt fram frumvarp á Alþingi. Væri því ekki hægt að leggja fram stjórnarskrábreytingu um afnám 19. greinar úr stjórnarskránni?

Jafnvel þó að það yrði samþykkt í þjóðaratkvæði, sem virðist koma fyrst, þá myndi Alþingi aldrei samþykkja slíkt frumvarp.

Mér finnst þetta vera hálfur sigur að taka ríkiskirkjuna út og setja eitthvað sem kallast kirkjuskipan í staðinn. Held að ég kjósi með þessu því þetta er framfaraspor þótt minna sé en vonir stóðu til.

Gæti þó skipt um skoðun á þessu á morgun.

http://maurildi.blogspot.com/2011/07/stjornarskra-fyrir-alla.html

Það merkilega er að meðan ég skrifaði þetta blogg til varnar nýju Stjórnarskránni fóru að renna á mig tvær grímur. Ég veit ekki alveg hvar ég enda.

Ragnar, mér finnst þessar setningar úr greininni þinni lýsa vel því sem Matti hefur verið að tala um:

Það sátu róttækir trúleysingjar í stjórnlagaráði. Menn með sterkar skoðanir á því að kirkjan skyldi út með öllu. En þeir áttuðu sig á því að þeir voru ekki bara að skrifa lýsingu á sjálfum sér eða sínum hugsjónum. Þeir voru að lýsa þjóðinni sinni.

Þarna hljómar eins og maður þurfi að vera "róttækur trúleysingi" og að það þurfi einhverjar "sterkar skoðanir" til að vilja aðskilnað ríkis og kirkju. Staðreyndin er sú að það er afskaplega hófsöm og sanngjörn krafa að vilja aðskilnað ríkis og kirkju.

Hjalti, ég lýsi áliti hins hófsams andstæðings kirkju-ríkissambandsins svona: „Hvað er 21. aldar, upplýst lýðræðisríki að burðast með geistlega stofnun í stjórnarskrá sinni? Af hverju á ríkið að skipta sér af kirkjuskipan? Eða taka þátt í trúrekstri? Aðskilnaður ríkis og trúar er eitt af stóru framfaramálum vestræns lýðveldis. Og hér ætla Íslendingar að klúðra dauðafæri.“

Ég er alls ekki að segja að aðeins róttækir vilji skera á tengslin. Ég er aðeins að segja að það voru róttækir trúleysingjar í hópnum sem vildu alveg sérstaklega skera á tengslin – af töluverðri ákefð.

Það þarf alls ekki róttækan mann til að vilja rjúfa tengsl ríkis og kirkju – en það þarf heldur ekkert voðalega róttækan mann til að vilja ekki rjúfa tengslin. Fullt af fólki vill halda í einhver tengsl og af ýmsum ástæðum: menningarlegum og praktískum.

Mig langar að deila með ykkur hér sjónarhorni mínu sem trúaðs kristins manns.

Þetta snýst fyrst og fremst um að menningar- og sögulega kristnir Íslendingar treysta ekki þjóðkirkjunni til að ráða fram úr eigin málum og vilja vernda kirkjuna fyrir sjálfri sér með því að Alþingi Íslendinga hafi lokaorðið um innri mál kirkjunnar (kirkjuskipan).

Hræðslan um að kirkjan skaði sjálfa sig og aðra ef hún nýtur ekki umsjónar Alþingis byggir að mínu mati að hluta til á þörf embættismanna fyrir starfsöryggi, kvíðanum fyrir því óþekkta, hræðslunni við að kirkjan taki afstöðu, óttanum við að deilur innan kirkjunnar magnist í kjölfarið og ekki síst vantrú á að kirkjan hafi burði til að takast á við alvöru vandamál án utanaðkomandi stuðnings. Ég minnist þess einnig að hafa séð ungan guðfræðinema skrifa um hættuna á að kirkjan verði trúfélag :-), en ekki sameinandi menningarstofnun í samfélaginu :-).

Í mínum huga er þörfin fyrir að láta Alþingi skipta sér að innri málum kirkjunnar (kirkjuskipun) yfirlýsing um að kirkjunni sé ekki treystandi til að standa á eigin fótum og að kirkjan sé helgisiðastofnun ríkisins (civil religion fyrirbæri) fremur en að um trúfélag sé að ræða.

Ég ætla einhvern tímann að skrifa um þetta á bloggið mitt, en þessa dagana er ég of upptekinn við trúfræðslu ungmenna og skrif kristilegs boðunarefnis til að nota á Íslandi að það verður að bíða betri tíma. :-)

...með því að Alþingi Íslendinga hafi lokaorðið um innri mál kirkjunnar (kirkjuskipan).

Hvað ertu eiginlega að bulla Elli, veistu ekki að kirkjan er aðskilin frá ríkinu og sjálfstæð? ;)

En ef til vill eru þessar útskýringar þínar á því að fólk sé á móti aðskilnaði ríkis og kirkju of flóknar. Kannski bara vill fólk sem hefur forréttindi ekki afsala sér þessum forréttindum (neinei, það er örugglega eitthvað til í því sem þú segir)

... hræðslunni við að kirkjan taki afstöðu,...

Hin hugrakka kirkja! :)

...og skrif kristilegs boðunarefnis til að nota á Íslandi...

:o Leyfðu mér að giska: Þetta er fyrir börn!

Hjalti, ég lýsi áliti hins hófsams andstæðings kirkju-ríkissambandsins svona:...

Ef þetta er hófsamur andstæðingur ríkiskirkjufyrirkomulagsins, hvernig hljómar þá hinn róttæki trúleysingi? Ég held nefnilega að hann hljómi alveg nákvæmlega eins, og hvers vegna er hann þá "róttækur"?

Matti, ég er sammála. Við þurfum samanburðarplagg og fyrst og fremst skýringu á því hvað liggur á bak við hvaða breytingar.

Halldór (Elli?), ég hefði haldið að stærsti þrándur í götu þess að kirkjan verði alveg aðskilin frá ríkinu snúist um peninga. Kirkjueignir sem nú hafa runnið inn í ríkið og enginn veit hvað eigi að gera við. Næst á eftir held ég að margir kirkjunnar menn telji að „þjóðin“ sé kristin – og það sé engin ástæða til að afneita því í nafni pólitískrar rétthugsunar.

Hjalti: Hinn róttæki trúleysingi hljómar t.a.m. svona: „Við hefðum átt að fara fram á að kristni yrði bönnuð til mótvægis við trúarnötterana.“

Sumir hér kalla mig Ella aðrir Halldór E., þannig er það víst bara :-)

Ég hallast meira og meira að því að peningarnir séu ekki raunverulega málið og tel mig geta fært rök fyrir því. Hins vegar eru launakjör og starfsöryggi presta að sjálfsögðu hluti af málinu.