Þessi dagur byrjaði eiginlega áður en hann hófst þegar ég glímdi við athugasemdarspam áður en ég fór að sofa eftir miðnætti. Undanfarið hefur athugasemdarspamið versnað, algengara að þegar ruslið nær í gegn sé magnið það mikið að vefþjónninn fari eiginlega á hliðina. Það er ekki flókið að stöðva þetta endanlega en ég er latur.

Ég var vakinn með afmælissöng og pakka. Þar að auki beið mín SMS frá sumarbústað (tæknin í dag!), rafmagnið fór af klukkan þrjú í nótt og virtist ekki hafa komið á aftur. Hringdum í Rarik og staðfestum að rafmagn hefði farið af svæðinu en komið á aftur. Ég náði ekki sambandi við öryggistækið til að tékka á stöðunni þannig að við hjónum skelltum okkur í bíltúr í Borgarfjörð. Hliðið var opið og við því stressuð þegar við gegnum að bústað en hann var í góðu lagi, rafmagnið hafði komið aftur á en öryggistækið slökkt á sér, rafhlaðan eflaust búin að vera. Tækinu var sparkað í gang aftur og svo brunuðum við aftur í bæinn. Ég held þetta sé stysta bústaðaferðin hingað til. Færðin var fín, dálítil hálka norðan við Borgarnes og veðrið gott þó það sé kalt.

Ég rétt náði í föstudagsfótboltann klukkan ellefu og var alveg sæmilega sprækur miðað við aldur og fyrri störf. Skoraði nokkur mörk, eitt sérlega glæsilegt, lagði upp önnur.

39 er enginn aldur - er það nokkuð?