Já, það er nú það. Ég kaus 'já' í seinni þjóðaratkvæðagreiðslunni. Nú er komið í ljós að hinn valkosturinn reyndist betur en sá sem ég valdi hefði gert. Það er ef til vill ekki óræk sönnun þess að ég hafi haft rangt fyrir mér því að við getum metið ákvörðunina út frá óvissu málsins og út frá þeim gögnum sem lágu fyrir á þeim tíma. En ég held samt að ég verði að líta í eigin barm og skilja þessa niðurstöðu að minnsta kosti sem sterka vísbendingu um að ég hafi haft rangt fyrir mér. Ég þarf að gera svolítið "Bayesian updating".

Íslendingar reyndust býsna þrjóskir í málinu, kannski jafnvel óbilgjarnir, en enduðu á að fá sitt fram. Það borgar sig ekki alltaf að vera óbilgjarn (það væri vond lexía að læra, eins og Matti segir) en það borgar sig stundum. Og munum það líka að gagnaðilarnir í málinu voru ekki síður óbilgjarnir. Þeir beittu hótunum og þvingunum til að reyna að knýja fram greiðslu sem á endanum reynist ekki vera lagalegur grundvöllur fyrir. Þeir neituðu að láta skera úr um málið fyrir dómi og það var ekki fyrr en þeir misstu stjórn á atburðarásinni að málið fór í þann farveg.

Góð ákvörðun getur haft slæma niðurstöðu, og röng ákvörðun getur haft góða niðustöðu.

Því miður eru alveg ótrúlega margir eftiráspekingar sem gera sér það ekki ljóst.

Falleg mynd