Á fyrsta skóladegi kom kórstjóri kirkjunnar í skólastofur barnanna og auglýsti barnakirkjukórinn. Inga María var dálítið spennt fyrir þessu.

Í kvöld sagði Inga María mér að krakkarnir hefðu farið í kórinn, allir nema hún og ein vinkona hennar. Ég veit ekki alveg hvað er að marka þá frásögn. Ætli kirkjukórinn sé ekki nýja leiðin til að draga krakkana í kirkjuna, það gekk ekkert að draga þau þangað í fyrra eftir að börnin fengu að velja milli þess að fara í kirkjuna eða gera eitthvað annað.

Af hverju í ósköpunum þarf söngstarf barna að vera tengt trúarbrögðum? Af hverju er ekki hægt að leyfa börnum að syngja án þess að draga þau í messur líka. Auðvitað dregur barnakór að sér fullt af aðstandendum og eru því fín leið til að fá eitthvað fólk til að mæta í messurnar.

Það þarf að taka eins og þrjá milljarða af Þjóðkirkjunni og veita því fé í verkefni sem ekki eru unnin á trúarlegum forsendum.

Ef þig langar að koma með athugasemd og segja eitthvað eins og "hvað er að því þau börn syngi í kirkjukór, þetta er bara söngur" skaltu sleppa því - ég nenni ekki slíkum samræðum.

Mikið óskaplega langar mig stundum að lúberja þetta hyski sem stundar barnatrúboð á vegum kirkjunnar en ég er sem betur fer ekki ofbeldishneigður maður. Verst að þetta pakk er sannfært um eigið ágæti - fullvisst um að það sé að vinna gott verk, gjörsamlega ófært um að sjá aðrar hliðar á málinu. Þeim finnst barnakristniboð göfugt og fallegt!