Ég er að velta því fyrir mér að gerast krónískur lygari. Það hefur eflaust ótal kosti. Þá hefði ég alltaf eitthvað til að blogga um, ættingjum, vinum og öðrum lesendum til ómældrar ánægju.

Þar að auki myndi það auka gleðina á kaffistofunni í vinnunni, á hverju degi segði ég skemmtilegar lygasögur sem vinnufélagar mínir gætu svo sagt öðrum, heimfært yfir á sig sjálfa, ýkt og staðfært.

Að lokum yrði samfélagið allt skemmtilegra, allir glaðari og graðari þökk sé ýktum lygasögum mínum.

Eftir fáein ár myndi fólk velta því fyrir sér hvort sögurnar væru ósannar. Sem betur fer myndi ekki nokkur maður hugsa þá hugsun til enda því sannleikurinn er víst svo ofsalega leiðinlegur.