Óskaplega er mikið stress á fólki fyrir jólin! Umferðin er t.d. frekar sturluð og annar hver ökumaður ekur eins og hann eigi lífið að leysa. Slakið á, þetta reddast allt.
Við erum búin með næstum allt, reddum restinni á morgun. Annars erum við bara að slaka á.
Grísku málmhausarnir og íslandsvinirnir í Rotting Christ ætla að gefa út nýja plötu í febrúar og voru að smella smáskífu á helstu tónlistarveitur. Hér er lagið með texta af youtube síðu þeirra.
Fyrir þá sem hafa gaman að melódísku þungarokki (eitthvað eins og Skálmöld, Ham, Amon Amarth...) en þekkja ekki Rotting Christ þá verð ég að mæla með að þið kynnið ykkur hljómsveitina. Algjörlega frábært stöff. Elthe kyrie er t.d. besta hlaupalag í heimi og Grandis Spiritus Diavolos er klassíkt þó þeir hafi aðeins klúðrað textanum! (eða sko, mér fannst ég amk bæta hann dálítið á Eistnaflugi)
Svo skemmir ekki fyrir nú í byrjun desember hvað þetta er yndislega andkristilegt.
Er nokkur ástæða til að setja annað en haustlitamyndir á bloggið? Þessa helgi heimsóttum við Þórsmörk með góðu fólki í fínu veðri og sáum geggjaða náttúru skarta sínu fegursta í haustlitunum.
Hver hefur ekki heyrt að fólk eigi að ganga tíu þúsund skref á dag? Frægur og vinsæll fjölmiðlamaður orðar það svona á Twitter:
„Auk þess er nauðsynlegt fyrir mannslíkamann að ganga 10K skref á dag. Annars fer meltingin í rugl og fólk fær brjósklos. Mannslíkaminn er gerður til að labba mjög mikið.“
Vandinn er að þetta er ekki rétt; það er ekkert sérstakt við töluna tíu þúsund, hún kom upphaflega frá japönskum framleiðendum skrefateljara.
Hreyfing er góð og ganga er afskaplega fín hreyfing en það er ekkert sérstakt við töluna tíu þúsund. Það getur jafnvel verið áhrifaríkara ganga rösklega í tíu mínútur heldur en að þramma langt og fyrir marga er bara ekki einfalt að ná tíu þúsund skrefum á dag en flestir ættu að geta tekið stuttan röskan göngutúr.
Og varðandi meltinguna og brjósklos, það tengist annars vegar mataræði og hins vegar kyrrsetu, en hefur ekkert með tíu þúsund skref að gera.
Fyrir tuttugu árum létum við hjónin séra Braga gefa okkur saman í félagsheimili stjörnunnar í Garðabæ. Já, það var prestur. Nei, engin kirkja.
Orðrómur hafði verið um að Rolling Stones myndi halda tónleika þennan dag en sem betur fyrir (fyrir okkur) varð ekkert úr því og gestir mættu í veisluna.
Tuttugu ár, 240 mánuðir, 1095 vikur, 7670 dagar og við erum hér enn saman.
Húrra fyrir okkur. Áfram við!
Þegar ég tek bekkinn er algjört grundvallaratriði að það sjáist aðeins í vömbina á mér og að það sé þungarokkari ber að ofan í bakgrunni að öskra almennilega.
Annars nenni ég ekki að standa í þessu.
Hvað veldur? Það er ekki flókið, ég hef verið kærulaus og borðað of mikið að staðaldri. Þetta snýst nær eingöngu um mataræði. Þegar ég sukka (fer í frí, drekk bjór yfir HM glápi, borða sælgæti), þá þyngist ég. Þegar ég passa hvað ég borða, sleppi sælgæti og bjór, þá léttist ég. Ég skipti um vinnu í september á síðasta ári, sýnist það hafa þýtt fimm kg upp á við! Breytt mataræði í hádeginu hefur áhrif!
Kíkti hingað. Tókst með brellum (en ekki myndvinnslu) að ná næstum mannlausri mynd!